Wirusowe choroby zakaźne

Wirusowe choroby zakaźne

Wirusowe choroby zakaźne zazwyczaj w wieku dojrzałym zapominamy o nich, gdyż stanowią one domenę wieku dziecięcego. Niestety niekiedy okazuje się iż to rozumowanie jest nie do końca słuszne ponieważ wirusowe choroby zakaźne które mają łagodny przebieg u dzieci mogą być bardzo niebezpieczne dla dorosłych.

Warto także mieć na uwadze fakt iż ani szczepionka, ani przebycie choroby zakaźnej nie stanowi gwarancji, że już nigdy na nią nie zachorujemy. Natomiast choroba po szczepieniu ma przebieg łagodniejszy, a ryzyko powikłań jest znacznie mniejsze.

Główną odpowiedzialność za wirusowe choroby zakaźne ponoszą oczywiście wirusy. Co to takiego?
Wirusy to najprostsza forma życia. Większość ma właściwości chorobotwórcze. Są mniejsze od bakterii i rozmnażają się w komórkach organizmu człowieka. Informacje genetyczne o swoich właściwościach przekazują sobie przez kwas dezoksyrybonukleinowy (DNA-wirusy) lub kwas rybonukleinowy (RNA-wirusy).

Wśród najczęściej spotykanych wirusowych chorób zakaźnych zaliczamy:
– ospa wietrzna,
– odra,
– różyczka,
– świnka.

Ospa wietrzna

Jeśli ktoś nie przebył choroby zakaźnej w dzieciństwie, jako dorosły będzie chorował ciężej, a zakażenie może zakończyć się poważnymi powikłaniami. Dzieje się tak ponieważ u dorosłych choroby wieku dziecięcego często przebiegają nietypowo i lekarzom trudno je rozpoznać. A gdy diagnoza i leczenie się opóźniają, ryzyko powikłań rośnie. Często jednak powikłania są skutkiem tego, że dorosły organizm jest jakby nieprzystosowany do zwalczania chorób okresu dziecięcego.

I tak właśnie się dzieje w przypadku ospy wietrznej. Jest to zakażenie wirusowe które może wywoływać dwie postaci choroby:
– ospę wietrzną
– półpasiec.

Od czego zależy postać danej choroby? Otóż zależy od stanu immunologicznego pacjenta.
Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową. Dziecko zakażone jest już 2 dni przed wystąpieniem wysypki. Zakaźność kończy się dopiero gdy wszystkie pęcherzyki przyschną. Okres występowania trwa 14 – 28 dni.

Wśród najbardziej charakterystycznych objawów zaliczamy:
– występuje gorączka,
– wysypka.

Wykwity mają charakter pęcherzyków wypełnionych jasnym płynem, od wielkości łebka szpilki do wielkości grochu. Charakterystyczne jest pojawienie się wysypki na owłosionej skórze głowy. Podobne wykwity mogą pojawiać się również na śluzówkach jamy ustnej i narządach płciowych.
W dość szybkim czasie pęcherzyki pękają i zasychają w strupki. Konsekwencja drapania może się stać zakażenie skóry bakteriami ropnymi co po odpadnięciu strupków skutkuje pozostaniem blizn na skórze.

W przebiegu ospy jako powikłania mogą wystąpić objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego np. zaburzenia równowagi.

W leczeniu ospy wietrznej nie stosuje się antybiotykoterapii tak zresztą jak w przypadku wszelkich wirusów. Zaleca się leczenie objawowe, a u dzieci z osłabioną odpornością można podać preparat immunologiczny (Varitect) lub Acyklowir.
Krostki i strupki należy smarować pudrokremem dostępnym bez recepty o działaniu przeciwświądowym i odkażającym.

Dostępna jest szczepionka przeciwko ospie wietrznej, nie jest ona wpisana jednak do karty szczepień obowiązkowych i jest odplatna.

Odra

Odra to wirusowa choroba zakaźna przypisywana wiekowi dziecięcemu. Powoduje ją morbiliwirus należący do rodziny paramyksowirusów.

Do zakażenia dochodzi w skutek kontaktu bezpośredniego drogą kropelkową. Przyjmuje się iż chory może być źródłem zakażenia odrą już na pięć dni przed pojawieniem się wysypki i cztery dni po jej ustąpieniu. Choroba rozpoczyna się po 9 – 14to dniowym wylęganiu.

Wśród najbardziej charakterystycznych objawów wymienia się:
– złe samopoczucie,
– wysoką gorączkę,
– katar,
– zapalenie spojówek,
– ból gardła
– kaszel,
– wysypka,

Jak odróżnić ospę od odry? Otóż wystąpienie odry od zwykłego zapalenia wirusowego wyróżnia pojawienie się światłowstrętu oraz silnego łzawienia z oczu, które są zaczerwienione.

Leczenie odry polega na leczeniu objawowym głównie lekami przeciwgorączkowymi. Bardzo często choroba ta może prowadzić do różnego rodzaju powikłań.

Różyczka

Choroba ta w szczególności przypisywana jest kilkuletnim dzieciom, ale stanowi także bardzo duże niebezpieczeństwo w szczególności dla kobiet w ciąży. Odpowiedzialność za wywołanie różyczki ponosi wirus różyczki. Do zakażenia dochodzi drogą kropelkową, przez kichanie i kaszel, oraz przez bezpośredni kontakt z chorą osobą. Przyjmuje się iż średni okres wylęgania wynosi 14–21 dni.

Wirusowe choroby zakaźneDo najbardziej charakterystycznych objawów różyczki zalicza się:
– wysoka gorączka,
– katar,
– ból gardła,
– drobnogrudkowa wysypka twarzy oraz całego ciała,
– powiększone węzły chłonne szyjne,

Leczenie polega na łagodzeniu objawów towarzyszących chorobie, podawaniu leków przeciwgorączkowych, przyjmowaniu witaminy C, zaleca się także nie wychodzenie z domu i przebywanie w cieple.

Świnka

Drogą zarażenia świnką może być zarówno droga kropelkowa ale także poprzez pokarmy czy przedmioty zanieczyszczonymi śliną chorego. Od unaocznienia, uaktywnienia się świnki mija nawet dwa tygodnie.

Do najbardziej charakterystycznych objawów zaliczamy:
– obrzęk i bolesność jednej lub obu ślinianek przyusznych tuż za kątem żuchwy,
– zwiększenie bólu po spożyciu kwaśnych pokarmów,
– suchość w ustach,
– gorączka,
– bóle mięśni.

Leczenie świnki to działania polegające jedynie na łagodzeniu objawów choroby.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *