Dyfteryt

Dyfteryt (błonica) – przyczyny, objawy, leczenie

Dyfteryt (błonica) – to choroba zakaźna wywoływana przez Corynaebacterium diphtheriae. Charakteryzuje się bardzo ciężkim przebiegiem, którego konsekwencją może być nawet śmierć. Dyfterytem można się zarazić drogą kropelkową i przez bezpośredni kontakt z chorym lub nosicielem. Okres wylęgania trwa od 24 godzin do 7 dni, a okres zakażalności około 3 tygodni następnie pojawiają się skórzastowłóknikowe naloty na błonach śluzowych migdałków, nosa i gardła, a także podniebienia miękkiego i języczka podniebiennego.

Dyfteryt (błonica) – przyczyny

Główną przyczyną wywołującą dyfteryt jest bakteria maczugowca błonicy, a czynnikiem bezpośrednio odpowiedzialnym za powstanie schorzenia jest toksyna błonicza, czyli jad wytwarzany przez niektóre szczepy owych bakterii. W większości przypadków choroba przenosi się drogą kropelkową, znacznie rzadziej poprzez zakażenia ran.

Kto może być nosicielem owej choroby? Otóż każdy, gdyż nosicielami są osoby zdrowe, które noszą w sobie zarazki błonicy. Przyjmuje się czas w którym można zarazić dyfterytem wynosi średnio około 4 tygodni.

W medycynie wyróżnia się kilka rodzajów dyfterytu (błonicy). Do najczęściej spotykanych zalicza się:
– błonicę nosa,
– błonicę gardła,
– błonicę krtani,
– błonica toksyczna,
– błonica złośliwa,
– błonica piorunująca.

Błonica nosa w największej liczbie przypadków występuje u niemowląt. Wśród najbardziej charakterystycznych jej objawów wymienia się miedzy innymi katar o konsystencji wodnistej lub ropopochodnej, z możliwością występowania krwi oraz trudności w ssaniu oraz ciężkość w oddychaniu. Ten rodzaj dyfterytu najbardziej zagraża osobom z otoczenia a sam w sobie nie stanowi poważnego zagrożenia dla dziecka.

Błonica gardłowa głównie atakuje gardło, przypomina anginę z niewielką gorączką. Wśród najbardziej charakterystycznych objawów występuje nalot zapalno-ogniskowy na migdałkach oraz podniebieniu. Po upływie średnio 3-4 dnia pojawiają się grube, szarawe błony w gardle, wzrasta temperatura (38 st. C), następuje obrzęk węzłów chłonnych. Objawom tym towarzyszy jednocześnie przykry, mdły zapach z ust.

Błonica krtani (dławiec, krup)- to poważana postać błonicy która w konsekwencji nie leczenia może prowadzić nawet do uduszenia. Wśród charakterystycznych objawów wymienia się miedzy innymi chrypkę, duszności, charakterystyczny szczekający kaszel, świst wdechowy oraz sinice.

Błonica toksyczna – chorobie towarzyszą objawy ogólnego zatrucia w tym bladość, obrzęki, wymioty oraz powikłania związane z sercem i obwodowym układem nerwowym.

Dyfteryt (błonica) – objawy

Istnieje szereg objawów które towarzyszą dyfterytowi. Wśród najbardziej charakterystycznych i najczęściej spotykanych wymienia się w szczególności:
– gorączka,
– ból gardła,
– bladość,
– biały nalot na migdałkach,
– dysfunkcje krtani,
– zmiany w jamie nosowo-gardłowej,
– nieprzyjemny zapach z jamy ustnej,
– powiększenie węzłów chłonnych,
– podwyższone tętno,
– zaburzenia pracy serca,
– spadek ciśnienia krwi.

DyfterytJednym z głównych problemów tej choroby jest fakt, że w krótkim czasie dochodzi także do silnego ogólnego zatrucia organizmu.

Dyfteryt (błonica) – leczenie

Leczenie dyfterytu nie należy do prostych. W pierwszej kolejności zaleca się wyeliminowanie źródeł zakażenia oraz odizolowanie chorego w celu nie rozprzestrzeniania zakażenia. Diagnoza opiera się na badaniu laboratoryjnym wymazu z gardła i ewentualnym wykryciu maczugowców błonicy w preparatach z miejsc zmienionych chorobowo. Bardzo często stosowana jest izolacja chorego. Izolację można przerwać dopiero wówczas, gdy w próbkach pobieranych z nosa i gardła osoby chorej w ciągu kolejnych sześciu dni nie zostanie stwierdzona obecność maczugowców.

W leczeniu dyfterytu najczęściej stosowana jest antybiotykoterapia z zastosowanie penicyliny. Co ona powoduje? Otóż niszczy ona bakterie namnażające się w gardle oraz na powierzchni skóry, nie jest jednak w stanie zapobiec skutkom działania toksyn produkowanych przez maczugowce. Aby zapobiec postępującym procesom demielinizacji, prowadzącym do zaburzenia funkcji układu nerwowego, należy podawać chorym antytoksyny.

Dyfteryt u dorosłych daje powikłania głównie ze strony serca i układu oddechowego. W trakcie choroby i w okresie rekonwalescencji należy ograniczyć wysiłek fizyczny. Niektórych pacjentów leczy się w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Lekarze odradzają zbyt szybki powrót do normalnego życia.

Jedną z metod profilaktyki błonicy jest podawanie dzieciom szczepionki tzw. Di-Per-Te. Skrót pochodzi od łacińskich nazw trzech chorób, którym szczepionka ma zapobiegać, a mianowicie: błonicy (diphtheriae), krztuścowi (pertussis) oraz tężcowi (tetani). Jest ona rutynowo podawana dzieciom w krajach rozwiniętych. Kolejne dawki szczepionki podawane są w drugim, trzecim oraz czwartym miesiącu po urodzeniu dziecka.

Niestety w ostatnich latach szczególnie za naszą wschodnią granicą obserwuje się rozległe epidemie dyfterytu. Pojedyncze przypadki błonicy bywają również odnotowywane w Polsce. Z czego wynika i czym jest podyktowany nawrót choroby? Otóż możliwe jest, że niektóre matki lekceważą obowiązek szczepienia dzieci. Do zakażenia może dojść, kiedy dziecko nie przeszło jeszcze podstawowego cyklu szczepień. Jeśli podejrzewamy błonicę u swego dziecka – powinniśmy natychmiast wezwać pogotowie – aby znalazło się w szpitalu.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *